เพราะถือกำเนิดในตระกูลหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์ "ฉู่เยวียน" จึงต้องเดินทางหมากทุกตาด้วยความระมัดระวัง หากว่าพลาดพลั้งเพียงก้าวเดียวก็จะแพ้ราบคาบทั้งกระดาน ชันษาสิบแปดขึ้นครองราชย์ไม่ถึงครึ่งปี "อวิ๋นหนาน" ก็เกิดสงครามกลางเมือง แม้เหล่าขุนนางเก่าแก่ในราชสำนักจะคิดอ่านแตกต่างกันไป แต่ทุกผู้ก็ล้วนกำลังเฝ้ารอดูว่า "ตี้หวัง" พระองค์ใหม่จะทรงยุติเรื่องนี้อย่างไร.. แต่ใครเล่าจะคาดคิดว่าตี้หวังยังไม่ทันจะได้ลงมือ ไกลออกไปพันหลี่นั้น "ซีหนานหวัง ต้วนไป๋เยว่" ก็ได้นำทัพออกเข่นฆ่าสังหารผู้ต่อต้านเสียแล้ว ใช้เวลาเพียงครึ่งปีก็ปราบปรามจลาจลสงบลงได้
           ทั้ง "ฉู่" และ "ต้วน" ต่างฝ่ายต่างแอบชอบกัน แต่ไม่พูด ฉู่..บ้างาน ต้วน..ทำทุกอย่างเพื่อช่วยให้บัลลังก์ฉู่มั่นคง (ทำความชอบทีไร ขอรางวัลเป็นดินแดนที่ปกครองทุกที ใจจริงอยากจะขอฮ่องเต้มากกว่าแต่ไม่กล้าออกปาก เลยได้ที่ดินมามากมาย) แต่มองจากภายนอกผู้คนเข้าใจว่าต้วนอ๋องขยายอิทธิพลเพื่อมุ่งหวังในบัลลังก์ "ต้วนเหยา" รู้ว่าพี่ชายมีคนรักอยู่ในวังแต่ไม่รู้ว่าใคร..
           ภายในวังหลวงเงาจันทร์อ่อนจาง.. "ฉู่เยวียน" หยดครั่งผนึกจดหมายลับด้วยตัวเองแล้วเร่งส่งไปยังอวิ๋นหนานที่อยู่ห่างถึงแปดร้อยหลี่ "หนนี้ต้องการให้เราใช้สิ่งใดมาแลกเปลี่ยน" ปลายพู่กันตวัดเส้นสายลึกซึ้งทรงพลังจนแทบจะมองเห็นได้เลยว่ายามขีดเขียนอักษร ประโยคนี้อยู่นั้นตี้หวังผู้อ่อนเยาว์กริ้วโกรธถึงเพียงใด "ต้วนไป๋เยว่" กางกระดาษออกอย่างเนิบนาบเชื่องช้าตอบกลับอย่างตรงไปตรงมาเพียงคำเดียวว่า "เจ้า"