หนังสือแนะนำจากบรรณารักษ์

แนะนำหนังสือน่าอ่านวันอังคารที่9กุมภาพันธ์ 2564

โปรยปกหนังสือ
ธรรมเนียมของชาวจงหยวน สตรีมอบรองเท้าแก่บุรุษหมายถึงนางยินดีแต่งให้กับเขา
หาก 'อวิ๋นเกอ' กลับมิรู้ความนี้
ประการแรก เพราะนางเกิดและเติบโตในดินแดนทะเลทราย
ประการที่สอง เพราะนางครานั้นยังเยาว์วัยเหลือเกิน

รองเท้าหนึ่งคู่มีข้างซ้ายขวา ด้วยไร้เดียงสา เด็กหญิงได้มอบพวกมันแก่เด็กชายสองคน
แด่มิตรภาพ และแด่ความสงสารปรารถนาดี
นับแต่นั้นเส้นสายใยความสัมพันธ์ก็ได้เริ่มต้นถักทอ ร้อยรัดทั้งสามเข้าด้วยกัน
เกี่ยวกระหวัดพันสลับไปมา ยิ่งพยายามแก้รังแต่จะรัดจนยิ่งเจ็บ!

โชคชะตาพานางเข้าสู่วังวนแห่งรักและกลการเมือง
ทั้ง 'พี่หลิง' และ 'ขอทานน้อย' กลับกลายเป็นยอดบุรุษแห่งยุค
หัวใจของนาง... ที่สุดแล้วจะตกอยู่แก่ใคร

รีวิวหลังอ่าน
เรื่องนี้เป็นภาคต่อของ ลำนำทะเลทราย โดยอวิ๋นเกอ นางเอกของเรื่องเป็นลูกสาวคนสุดท้อง ของคู่พระนาง จากภาคแรก และหนึ่งใน สามชายที่ติดพันนางเอกก็เป็นลูกบุญธรรมของท่านเก้า ( พระรองผู้น่าสงสาร )
ทั้งสองภาคมีความเกี่ยวข้องกับแบบเบาบางบอกเลยว่าถ้าไม่อ่านภาคแรกมาก่อนก็ยังสามารถอ่านเรื่องนี้ได้รู้เรื่อง ปวดตับปวดไตได้ไม่แพ้กันแน่นอน แต่สำหรับคนที่อ่านภาคแรกมาแล้วนานหลายปีอย่างเรา พออ่านแล้วยังอยากจะกลับไปหยิบภาคแรกมาอ่านอีกสักรอบรำลึกความหลัง ^ ^
ด้วยชื่อของ ถงหัว เป็นตัวการันตี นิยายเรื่องนี้จึงสะท้านสะเทือนอารมณ์ เป็นที่สุด บทเพลงกลางเมฆา เป็นเรื่องราวความรักของอวิ๋นเกอ กับชายสองคนที่นางเคยมอบรองเท้าปักให้ไว้ตอนเป็นเด็ก หนึ่งคือพี่หลิงผู้แสนดีของนางหากฐานะที่สูงส่งของเขาคืออุปสรรคความรักของทั้งคู่ อีกหนึ่งคือชายทำทุกอย่างด้วยหวังว่าเขาจะเป็นชายที่เหมาะสมจะยืนเคียงข้างนาง ผู้เขียนดำเนินเรื่องราวในฐานะผู้กุมชะตาของตัวละครและชักใยเล่นกับมันอย่างสนุกสนาน จังหวะเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ บรรดาพระนางประสบจังมีอันให้คลาดคลา พลิกผัน ราวกับฟ้ากลั่นแกล้ง เวลาอ่านถึงกับต้องทอดถอนหายใจเป็นระยะ พร้อม ๆ กับคำถามในใจตลอดเลยว่า ถ้าเช่นนั้น...... มันก็คงไม่เป็น......
แต่กระนั้นผู้เขียนก็สร้างตัวละครแต่ละตัวได้ดี ปมที่มาของแต่ละคนเป็นเหตุเป็นผลต่อการกระทำของเขาเหล่านั้น สีสันตัวละครทุกตัวเป็นสีเทา แม้กระทั่งอวิ๋นเกอ เองก็ตามในช่วงต้นนางจะบริสุทธิ์สดใส แต่แล้วโศกนาฏกรรมในชีวิต ก็ทำให้นางหม่นมัว ไม่สามารถเป็นสาวน้อยผู้มีรอยยิ้มสว่างไสวได้อีก นอกจากบรรดาเหล่าพระนางแล้ว บรรดาตัวละครรอบข้างล้วนสร้างความประทับใจให้เราไม่น้อยเลย
แม้มหากาพท์เรื่องนี้จะจบลงด้วยพระนางไม่ได้ครองคู่ แต่ระหว่างทางของเรื่องราวอันยาวนานถึง 5 เล่มมันมีความรักที่หลากหลายรูปแบบให้เราได้สัมผัส มิตรภาพของสหาย ทั้งซาบซึ้งและสะเทือนใจ สำหรับเราแล้วนิยายเรื่องนี้จบได้ดีค่ะ เอาใจช่วยให้อวิ๋นเกอได้ลืมเรื่องราวที่โศกเศร้านั้นและพบกับความสงบในช่วงชีวิตที่เหลือ